Vóór enkele weken van Baselworld 2022, als je het minste aandacht besteedde op Instagram, was het bijna onmogelijk om de hype rond theorieën over nieuwe releases te vermijden. Het is mogelijk dat een nieuwe Tudor “Snowflake” Submariner een van de meest spraakmakende theorieën was en niet een die het merk niet heeft bijgedragen aan het stoken. Net als bij een nieuwe Rolex Milgauss of Explorer II kwamen de meeste van deze voorspellingen echter niet uit. Om eerlijk te zijn, was ik zo blij om de release van dit Black Bay Chronograph S&G (dat is staal en goud) replica horloges kopen te zien, wat in wezen de versie is van een Omega Ploprof (wat betreft het ontwerp) met de Black Bay P01. In mijn recente herinnering was een tweekleurige chronograaf niet de remedie voor een bestaand stalen model, terwijl Tudor een omgekeerde Daytona heeft geïntroduceerd, en deze S&G-versie blaast de stalen Black Bay Chronograph uit 2017 nieuw leven in.

Omdat het een uurwerk voor duikers is, is er een inherent beetje verwarring over. Persoonlijk denk ik dat de fout van de eerste stalen Black Bay Chronograph was dat hij te hard leunde in de hoop dat je die tegenstelling zou vergeten door een onopvallend stuk te hebben. Nu is Tudor all-in gegaan met de tweekleurige esthetiek en heeft het geleverd op een tweekleurige armband, bundriem, leren riem en stoffen riem. Er zijn verschillende variaties waar je van houdt of er een hekel aan hebt, wat zoveel beter is dan simpelweg verwarrend te zijn.

Tudor stelt dat de esthetische inspiratie hier teruggaat tot de Oyster-Prince Submariner ref. 7922, maar het is duidelijk dat sommige vintage Rolex Daytona-modellen in goud ook een belangrijk referentiepunt zijn. De matzwarte wijzerplaat met gouden sub-wijzerplaten (die mij nog steeds net iets te klein lijken) heeft er grotendeels baat bij om het goud in een zeer zachte toon te houden. Dit wordt weerspiegeld op de ring, waarvan de buitenrand in goud is uitgevoerd, evenals op een frame van de wijzerplaat in goud en zwart. De pushers en de met goud bedekte kroon trekken het hele ding samen om dat Goudlokje-niveau van “precies juiste” afbraak van staal tot goud te bereiken. Het straalt persoonlijkheid en een compleet, samenhangend design uit, of je het nu leuk vindt of niet. Vergeleken met het stalen model heeft het er voor mij altijd zichtbaar onvolledig uitgezien.
De Black Bay Chronograph S&G loopt op hetzelfde MT5813 uurwerk dat twee jaar geleden voor het eerst verscheen in de stalen versie. Controverse over het gebruik van “in-house fabricage” frasering terzijde, dit is het uurwerk dat Tudor samen met Breitling ontwikkelde. Voor mij is het belangrijkste hier dat het een gangreserve van 70 uur biedt, hoewel je er door de stalen achterkant van de kast toch geen zicht op hebt. In termen van bruikbaarheid en eigenaarschap is dit een beweging om puur op basis van prestaties te applaudisseren.

De kast meet 41 mm breed en 14,9 mm dik, de breedte van een lug-to-lug komt in slechts een haar van minder dan 50 mm. Onder normale omstandigheden is de kastdikte niet slecht, maar de dikte neemt aanzienlijk toe als het replica horloges forum op de bund-band of NATO-band staat. Zeker, dat is hier altijd een onderdeel van de vergelijking, maar iets heeft duidelijk de draagervaring veranderd in vergelijking met het dragen aan de armband.
Wat betreft de meest hardcore horloge-enthousiastelingen, er is iets heel belangrijks, en de nomenclatuur is daar een van. Het irriteert me dat eigenlijk elke Tudor nu een Black Bay moet zijn, vooral dit stuk. Met deze klacht apart, zelfs als de Heritage Chrono enkele jaren geleden mijn favoriete moderne Tudor-uurwerk is, presenteert de Black Bay Chronograph S&G zijn eigen bijzonderheden binnen de familie van een merk dat beroemd is om duikers.